Η εστίαση σε κοινές παιδαγωγικές αξίες και κανόνες μπορεί να οδηγήσει στη διαμόρφωση μιας από κοινού υποστηριζόμενης σχολικής κουλτούρας (Schroll, 2016). Ιδανικά, η σχολική κουλτούρα χαρακτηρίζεται από σχέσεις αναγνώρισης και διαμόρφωσης σχέσεων μεταξύ των εκπαιδευτικών και των μαθητών. Στη συνέχεια επιτρέπει τη μάθηση σε μια θετική, ενδιαφέρουσα, φιλική και ανοιχτή ατμόσφαιρα αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Κεντρική θέση σε αυτό είναι η ηθική αναγνώριση, η παραχώρηση ίσων δικαιωμάτων και η εξασφάλιση ευκαιριών για συν-αποφασιστικότητα για όλους (Helsper & Lingkost, 2002).
Ο μακροπρόθεσμος στόχος της σχολικής κουλτούρας βασίζεται στην αξία είναι όλα τα άτομα που εμπλέκονται στη σχολική ζωή να επιδεικνύουν αυτές τις αξίες στις καθημερινές τους ενέργειες μέσω ενδογενών κινήτρων και ταύτισης (Standop, 2016). Αυτό οφείλεται στο ότι το καλό κλίμα στην τάξη, οι σχέσεις μεταξύ δασκάλων και μαθητών που βασίζονται στη συνεργασία και η διδασκαλία που διαμορφώνει αξίες συγκαταλέγονται στις κεντρικές διαστάσεις ποιότητας του σχολείου. Η διαμόρφωση αξιών και η απόκτηση αξιακών στάσεων αποτελούν ένα βιώσιμο πλαίσιο για τη δημοκρατική εκπαίδευση.
Επιπλέον, σύμφωνα με εμπειρικά ευρήματα, η αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας σχετίζεται επίσης με τη συμμετοχή των μαθητών, τη διαχείριση της τάξης, την ανατροφοδότηση, την αυτοκατεύθυνση στη μάθηση και τη διδασκαλία των μεταγνωστικών ικανοτήτων. Υπό αυτή την έννοια, όλες οι προσπάθειες για μια θετική σχολική κουλτούρα προσανατολισμένη στις αξίες και βασισμένη στα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να θεωρούνται ιδιαίτερα πολύτιμες υπό την έννοια της θετικής εξέλιξης της νεολαίας μας. Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να εργαστούν μεμονωμένα ή, ακόμη καλύτερα, σε ομάδες για την επίτευξη αυτών των στόχων στα σχολεία τους.